این روزها..

"انگار قصد جانم را کرده است.."

از چه میترساند مرا..

نمیدانم.....

دیگر نمیفهمم..

دیگر این روزها نه درک میشوم و نه درکی از تو دارم..

نمیفهمم..

"نه به آن بودن ها..

نه به این نبودن ها.."

که "آرزوی نبودن در بودن ها" از خدا بخواهد.. و حالا..

کدام عشق؟

"ترس از تنهایی را عشق ننام!!

زودتر از آنچه رویایت شود از یاد خواهم رفت.."

روزی به حرفم خواهی رسید..

حرفهای بی ارزشم را یادت نیست؟

میدانم، نیست..

دین شخصی ما "لذت" را حرام کرده است،

حتی، "لذت" با تو بودن..

دیگر منتظر روز موعدت هستم..!!

شاید حالم را تو درک کنی...

که فریاد بزنی.....

"فرصتی برای جبران بود.."

"فرصتی برای بودن.."

ندیدی شتر درب خانه ات را؟! فرصت را؟! کدام شانس؟!

حالا..

"شده اند حرفهای دلم، خدای خموش من..

فرصتی که بی ارزش تر از خودم برایت بود..

فرصتی برای کمی آغوش..

فرصتی برای اشک از شادی،

نه از غم.."

ندیدی.. زندگی ام را.. خستگی روزهای نبودنت، درد روزهای زندگی ام..

چه ها کشیدم که خفقان سهمم شد..

..

بس است، فقط ای دوست..

"صبر کن! قایقت جایی هم برای من دارد سهراب؟"

عجیب مشتاق نبودن شده ام..

"دیگر دلم برایت تنگ شده.. عادت هر روز، اعتیادی از جنس دلتنگی..

سهم من، آرزویم شد..

دستانش.........

نفسی نمانده...............

وقتی از کنار اولین قرارمان گذشتم..

کاش حالم را کمی میدید.."

ثبت شده در دوشنبه 91/12/21 ساعت 10:16 عصر توسط مخاطب خاص نظرات شما () |